Waar ik blij van wordt? Van een getouw dat waarschijnlijk jaren op zolder of in een schuur heeft gestaan, een getouw waar de verwaarlozing van af te lezen is, maar wel vrij van houtworm is. Zo’n getouw waar geen koper voor te vinden is en waarschijnlijk bij het grove vuil of in een vuurkorf terecht zou komen als wij deze niet zouden overnemen.

Vandaag heeft m’n man weer zo’n getouwtje weten te vinden. Te vies om aan te pakken, incompleet waarvan de bedrading doorgeknaagd door waarschijnlijk muizen.

De rietinspectie levert laat wat oppervlakkig roest zien. Als het meezit kan deze nog een ronde mee. Op dit moment ligt het al te weken in een ketchup/azijnbad. Morgen zal te zien zijn of het riet werkelijk zo goed is als dat we nu denken.

Alle losse onderdelen worden van het getouw gehaald en alle schroeven los gedraaid zodat er straks alleen nog maar stukken hout en schroeven liggen. Elk stukje hout wordt geïnspecteerd, evt. vervangen, schoongemaakt en in de olie gezet.  De ontbrekende onderdelen worden opnieuw gemaakt. Hiervoor ligt een stapeltje hout in de schuur dat afkomstig is van oude weefgetouwen. Zo wordt er altijd hout gebruikt dat geschikt is voor getouwen en al behoorlijk is uitgewerkt.

Daarna zet hij het getouwtje weer helemaal in elkaar en is er niets meer te zien van de verwaarlozing. Het werk dat dan nog volgt is voor mij. De bedrading moet in orde zodat de schachten op en neer kunnen. Ook de gewassen hevels gaan weer op de schachten.

Uiteindelijk over een paar dagen, zijn we heel wat man-uren en een vrouw-uurtje verder. Dan staat er weer een prachtig goed werkend getouw te pronken. Het zal vast niet lang duren voor ook dit getouw haar weg vindt naar een (beginnende) wever of weefster die voor niet al te veel geld een plezierig en goed werkend getouw wil.