Van wol tot lood
Omdat de wol-tweedaagse met Eva eraan kwam heb ik voor de cursus ‘leugenaarsweefsel’ een sjaal van wol geweven. Twee vliegen in één klap.
M’n kasten staan vol met garens en toch was het niet eenvoudig om een keuze te maken. Uiteindelijk koos ik heel twijfelachtig voor een grof garen. Tegelijkertijd was ik blij met het garen, omdat het ook ‘grote stappen, snel thuis was’. In vierkantstelling is de sjaal op 4 draden per centimeter geweven. En zoals gepland bleef er aan het eind van de sjaal nog een halve meter weefbare schering over. Dit stuk wilde ik gebruiken om tijdens de wol-tweedaagse de juiste bewerking te vinden voor de sjaal. Daarom is dit oefenstuk op een zelfde wijze in vierkantstelling geweven.
Vrijdagavond legde ik het stukje weefsel op het lauwwarme water, waarmee een wasbakje gevuld was. De wol was zo vet, dat het nauwelijks water opnam. Bij het duwen van de stof in het water voelde ik de luchtbubbeltjes uit het weefsel ontsnappen. Het was alsof m’n hand in een fles limonade met prik gedompeld was. Prachtig om te zien hoe de wol ineens tot bloei leek te komen. De vezels zogen zich vol met water en zwelden op. Zo mocht het een nacht in het water staan.
De volgende dag werd het water ververst met nu een klein bodempje water met daarin een beetje zeep. Door de zeep lossen de vetten in de wol op, terwijl het lapje in het laagje water gekneed wordt. Het water vertroebelde door de vetten. Steeds na een poosje kneden werd het lapje zo droog mogelijk geknepen en op de tafel uitgelegd. Dit om te zien of de wol al voldoende gevold was.
Op enig moment vond ik dat het lapje een mooie graad van vervilting (volling) had bereikt. Het weefsel is nog goed zichtbaar, terwijl de draden in het weefsel niet meer ten opzichte van elkaar kunnen verschuiven. En niet onbelangrijk, in deze mate van vervilting is de stof nog heel soepel.
De lap was dusdanig groot dat ik deze in tweeën kon knippen. Met één helft ben ik door gegaan om te kijken of er ook een maximale krimp te bereiken zou zijn. Dat lukte. Op enig moment kon ik niet meer door de stof heen kijken en was het ongeveer 2x zo dik geworden en enorm gekrompen. Eva kwam me vertellen dat ik hiermee een loden stof gemaakt heb. Een stof die winddicht is en bij een niet de ernstige regenbui ook waterdicht is. En inderdaad, na het uitknijpen van de stof blijven spetters water als parels op het doek liggen. Wat geweldig gaaf.
Deze loden stof heb ik vervolgens voor een deel geborsteld en voor een deel geschoren. Dat was ook een ervaring. Het borstelen was zelfs voor zo’n klein stukje zwaar en intensief. En het scheren… tja wat zal ik daarvan zeggen. Met de scheermesjes ging er zo weinig af dat er geen effect zichtbaar was. Iets harde drukken leverde echter op dat ik de stof kapot maakte. Denk dat ik hier nog maar eens op moet oefenen.
In ieder geval was de cursus een geweldige ervaring. Met nog veel meer samples en een schat aan ervaring en ontdekkingen ben ik thuisgekomen. En dat terwijl ik toch al best veel van wol en haar toepassingen dacht te weten. Eva heeft veel onderzoek naar wol en de bewerking ervan gedaan. Hierdoor kan ze kennis delen dat volgens mij in nog geen boek opgetekend is. Mocht je ooit in de gelegenheid zijn om deze cursus bij Eva te doen, dan kan ik het van harte aanbevelen. In ieder geval ga ik proberen om deze twee-daagse cursus in 2025 naar Almelo te halen.